Moeilijke les

De zieke ontwaakt
kinderen joelen buiten
wis-kunde wacht

Gesprekken

'Als kind, miste ik
nestwarmte', zegt hij peinzend
ogen vol leven

Spelletjes onderweg

Flitsend van kleuren, rustig opwarmend

De zon verlokte
een pas ontpopte vlinder
in een korte dag

Verdeelde aandacht, gedeelde vreugde

Geurend kinderhaar
op mijn schoot opzij kijkend
naar lezend zusje

Elk seizoen zijn eigen mogelijkheden

Op 't fietspad liggen
stilwachtende herfstblaadjes
ritselraken

De kracht van het nu

Hoger lager
de muziek van wat muggen
buiten het dekbed

Persoonlijk

De enige weg uit kwetsbaarheid is kwetsbaarheid.

Een pareltje, met dank aan Lut

Lut zei op 11 september, bij het bericht "Het belangrijkste, en datgene wat je niet kent"

Adelheid, ivm Schilderen geef ik je graag deze verwijzing mee : http://www.joepbuijs.nl:80/HEELAL1HEELAL.html
Dit vind ik een schitterend filmpje om verscheidene redenen. Zowel de manier waarop het filmpje is gemaakt, muziek, compositie, thema. De inhoud van het gesproken ofte/en de manier waarop deze man bezig is. Ik heb het filmpje al een aantal keren gedraaid en geniet er nog altijd van.

Het is gewoon schitterend! Dank je wel Lut!

Enne... nog altijd aan het opkuisen? Ik ook! Goesting om zelf...?

Wat een verschil met onze grootouders

Televisie-ellende
durven kijken
hier wat helpen

Eén van de hersenspinsels

And whatever troubled him and showed in his face might have been just the same old trouble - the problem of occupying space in the world and having a name that people could call you by, being somebody they thought they could know.

(Alice Munro, The love of a good woman, p.47)

De verbindingsdraden en de vlam

Aan mijn ene bestaanspool ben ik één met de keien en de takken van de bomen. Daar moet ik me onderwerpen aan de natuurwet. Daar bevindt zich ook mijn levensgrond, met een kracht die hecht is ingebed in de totaliteit van de wereld en dus voortspruit uit de ferme samenhang van alle dingen.

Maar aan de andere pool ben ik verschillend van al de rest. Daar heb ik alle gelijkheidsbanden verbroken en ben ik als individu alleen, absoluut uniek, onvergelijkbaar ik.
Het ontzaglijke gewicht van het heelal zou mijn individualiteit niet kunnen verpulveren. Ik zou, in weerwil van dat formidabele, totale bestaansgewicht, ik blijven.
Een ogenschijnlijk klein individu, dat in werkelijkheid groots is.

(Rabindranath Tagore, in 'Wijsheid uit India 365 dagen' van Danielle en Olivier Föllmi; kalligrafie van Nagolore)

Beter kijken, onderweg

Twee verkeersborden
ertussen niets, leegte, lucht
en een spinneweb

Het belangrijkste, en datgene wat je niet kent

Penselen spoelen
het schilderen eindigt
met kijken

Zomers tafereel

Met zijn tropenhemd
fietst hij over het tramspoor
Belgische jungle