Uvi schreef een tijdje geleden over keukengeluk. Dat zette mij aan het denken...

Keukengeluk
bij elke aardappel
zon en bron proeven

Elk moment kan er iets onverwachts gebeuren. Wat doe je dan? Ik kies nu eventjes voor een lichte ontslaving, en kijken wat dat met me doet.

'k rustte met blogs
de computer crashte -
'k leer rust vanbinnen


'k laat ontslaving toe
wat ik zag en voelde
ook elders te zien

Nog korter...

Mijn computer heeft het begeven. Even afhankelijk van andere mensen (en andere computers), 'k weet nog niet voor hoelang. Uitgebreide bezoeken aan jullie blogs wat uitstellen, en misschien nòg kortere tekstjes schrijven haha.
Come and see tomorrow...

Over een sneeuwweekend, clichés, en logische opeenvolgingen

Zwalken rond clichés
en toch : sneeuw, zwaar gebogen
bloem, vaas, huisbloei

Nog een stokje, met dank aan Yvette, en jullie mogen ook

Dit stokje leek me wel leuk, voor wie nieuwsgierig is.
Me toegeworpen door Yvette vanuit Noord-Holland, zij kreeg het vanuit Australië, leve het internet!

"The rules of this Tag are:

1. Link to the person who tagged you.

2. Post the rules on your blog.

3. Write seven little known facts about yourself.

4. Tag seven people at the end of your post and link to them.

5. Let each person know they’ve been tagged and leave a comment on their blog

6. Let the tagger know when your entry is posted"

Deze sneeuw-sneeuwregen-hagel-dag is ideaal om een beetje aan koffieklets te doen...

Feitje 1 : ik ben drie weken overtijd geboren.

Feitje 2 : mijn eerste woordjes sprak ik pas toen ik al goed twee jaar oud was. De verpleegster van het "Kinderwelzijn" stelde mijn moeder gerust over mijn "achterlijkheid" : "Maar madammeke, ze zal nog meer dan genoeg babbelen, ge zult nog wensen dat ze weer zwijgt!" Dat laatste is nooit bewaarheid geworden, zegt mijn moeder er altijd bij. Ik ben beginnen praten samen met mijn jongere broertje, maar ben nooit een grote prater geworden (of 't zou schriftelijk moeten zijn.)

Feitje 3 : met uitzondering van eens 6 maanden heb ik gans mijn leven ergens gewoond waar grote bomen vooraan en/of achteraan het huis stonden. Ook op mijn werk was dat zo. Ik zou doodongelukkig worden zonder bomen, vermoed ik.
Dat wordt zoeken, als ik ooit stokoud ben en naar een tehuis moet!

Feitje 4 : ik fiets veel liever dan ik met de auto rijd. Van fietsen word ik vrolijk.

Feitje 5 : huishoudelijke taken als afwassen en strijken laat ik niet graag aan iemand anders over - ze creëren warmte voor mijn koude pollekes, zijn repetitief zodat mijn geest ondertussen de ruimte krijgt, en de orde achteraf geeft een voldaan gevoel. Dit in tegenstelling met het volgende feit :

Feitje 6 : mijn werkkamer is chaotisch. Ik verzamel vanalles uit de natuur, vanop straat, boeken papieren en verfmaterialen jodelen door mekaar, voor niet-ingewijden is het onoverzichtelijk. Voor mij ook soms... Opruimpogingen stop ik altijd halverwege omdat de schildergoesting te groot wordt of omdat het eten moet gekookt worden. Blijkbaar werkt chaos voor mij... Of toch eens volhouden dat opruimen, en kijken wat orde met mij doet?

Feitje 7 : ik doe aan aromatherapie in de natuur.

Noalinne, Liekos, Laurens en Jola van Boobytraps, Daniel van Melancholia, Vandepotgerukte en Zeezicht, jullie schreven al veel, vinden jullie nog feitjes?

De tijd staat stil - niet echt natuurlijk - soms vergeet ik de tijd

Zweeft een stofje
van onbekende oorsprong
even in zonlicht

Nog steeds bladeren aan bomen

Vooraan geel
achteraan geel
binnen de lichten aan

Hopelijk de komende dagen ook een beetje zon af en toe, en niet alleen achter de wolken

Als de lage zon
je huis ver binnendringt
wat zie je dan?

En bij jou?

Tiens tiens

De eenden drinken
uit de stilstaande plassen
net naast de rivier

Rozig graven in m'n geheugen : 'quincslach'

My way of joking is to tell the truth. It is the funniest joke in the world.
George Bernard Shaw

Getagd! Ofte uitgenodigd. 6 eigen kwinkslagen... als dat geen uitdaging is voor zo'n minisprekerke als ik. Deze week bloeide de glimlach op m'n gezicht door al jullie 'graptjes', laat ik er enkele toevoegen ter lering ende vermaak. (En negeer diene George Bernard hierboven maar, hij heeft wel gelijk, maar dat is niet wat bedoeld wordt.)

I. De huidige, huiselijke wereld
Vraagje : als een kwinkend bedoelde slag doel mist, is het dan nog een kwinkslag? Ik sloeg al menige slag in het water - of eerder in de lucht, meestal valt het mijn gesprekspartner zelfs niet op dat het komisch bedoeld is. Gelukkig mijn huisgenoot wel, "We kunnen weer naar Parijs", na een bezoekje aan het benzinestation (we zijn zeer honkvast en waren tot voor kort nooit samen naar Parijs geweest), of "Een nieuwe aflevering van Les Petites Aventures de (zijn naam) et Adelheid!" (bij een zoveelste wandeling in een natuurgebied dat we door en door kennen), hij deelt mijn gevoel voor humor. Alleen m'n zwartgallige humor over de ziekte hier, gaat voor hem way too far... Verder zoeken naar grapjes hierover...

II. De werkwereld
Ha hier komen we op vruchtbare grond! In het tehuis/de thuis voor volwassenen met een verstandelijke beperking, waar ik tot voor kort werkte, is humor de dagelijkse suiker in de pap.

1. Twintig jaar na dato vertelt een bewoner nog steeds, hoe ik eens een bolleke wol naar haar gooide en riep "Vangen!" Een van dé grapjes van haar leven.

2. Als een bewoner een héle mooie tekening maakte, maakte ik er een spelletje van beduusd te zeggen "Maar M., dat is zò mooi, zò mooi, ik kan er niks aan doen, ik moét je nu een zoen geven!" en begon bij hem (of haar), ging heel de rij af, en kreeg een stralende glimlach.

3. Ze vonden het pràchtig als ik, na een ongewilde fout (iets vergeten bijv.), zei : "Oei! Nu gaat ge aan mijn oren trekken!" en met toegeknepen ogen naast hen ging staan. Er was er ene die dat dan ook elke keer deed, aan m'n oren trekken, heel zachtjes en breeduit lachend.

4. Ook als ik ongewild iets liet vallen, en dan zei "Oeioei Adelheid, als ge iets breekt moet ge het zélf opkuisen!", wat altijd tegen hen gezegd werd, en dat met veel mimiek en zuchtend deed, vonden ze komisch.

5. Ik wekte bewoners soms al zingend, de schlagers en Nederlandstalige liederen die ze zo graag hoorden, met eigen woorden erbij, met verwijzingen erin naar hun naam en naar het ontbijt, koffie en beleg, naar het weer buiten enz.
"Goeie morgen morgen, goeiedag, blij dat ik je weer ontmoeten mag, goeie dag, dag C. (haar naam), 'k heb de gordijnen al open gedaan!"
"Leve leve F. (zijn naam), leve leve de zon, 'k ben vandaag zo gelukkig, en ik weet wel waarom, 't is vandaag je verjaardag, lekkere koffie, lekker croissantje, staat voor je klaar."
"Door de wind, door de regen, dwars door alles heen, door de storm, kwam ik je hier tegen, ik zie... je grote teen!"
Véél effectiever dan gewoon zeggen dat het tijd is om op te staan!

6. En dan was er nog die ene bewoner, die dezelfde voornaam heeft als m'n huisgenoot. Hij vroeg elke avond, als ik hem onderstopte, een kruiske, want "zijn mamaatje deed dat vroeger ook", en soms kreeg ik na het kruiske plots een zoen. "Oeioei," zei ik dan, "wat zal X. thuis daarvan zeggen!" Pràchtig vond hij dat.

Met dank aan Nagolore die me tagde, aan Tijdtussendoor en Veerle die me door hun prachtige teksten herinneren aan een voor mij zeer vervullende periode, aan m'n huisgenoot (maar die heeft geen blog), en aan Zeezicht, Madame, Vandepotgerukte en zovele anderen waar ik kwinkslagen gelezen heb.
Wie heeft ook zin om grappende uitspraken te beschrijven : Tijdtussendoor? Veerle? De anderen hebben reeds... wie nog? Uitgebreide uitleg bij Madame! Ik laat jullie zelf kiezen, wie zin heeft, verras me!
:-)

Persoonlijk

Langdurige ziekte is een uitnodiging
om anders in ruimte en tijd te gaan staan.

Quote. Gevoel voor humor is ook persoonlijk.

Quit worrying about your health. It'll go away.
Robert Orben

Donkerzwart

Uitgespit
wortels los op de aarde
nieuwe tuinplannen

Bewegingen

Tak op, tak af,
het meesje; het laatste blad
springt tak af

Het bos

Grijze stilte
de boswachter merkt met rood
enkele bomen

Ook enthousiasme in de lucht

Jeugdige stemmen
Turken helpen bejaarden
hier op 't kerkhof