Rozig graven in m'n geheugen : 'quincslach'

My way of joking is to tell the truth. It is the funniest joke in the world.
George Bernard Shaw

Getagd! Ofte uitgenodigd. 6 eigen kwinkslagen... als dat geen uitdaging is voor zo'n minisprekerke als ik. Deze week bloeide de glimlach op m'n gezicht door al jullie 'graptjes', laat ik er enkele toevoegen ter lering ende vermaak. (En negeer diene George Bernard hierboven maar, hij heeft wel gelijk, maar dat is niet wat bedoeld wordt.)

I. De huidige, huiselijke wereld
Vraagje : als een kwinkend bedoelde slag doel mist, is het dan nog een kwinkslag? Ik sloeg al menige slag in het water - of eerder in de lucht, meestal valt het mijn gesprekspartner zelfs niet op dat het komisch bedoeld is. Gelukkig mijn huisgenoot wel, "We kunnen weer naar Parijs", na een bezoekje aan het benzinestation (we zijn zeer honkvast en waren tot voor kort nooit samen naar Parijs geweest), of "Een nieuwe aflevering van Les Petites Aventures de (zijn naam) et Adelheid!" (bij een zoveelste wandeling in een natuurgebied dat we door en door kennen), hij deelt mijn gevoel voor humor. Alleen m'n zwartgallige humor over de ziekte hier, gaat voor hem way too far... Verder zoeken naar grapjes hierover...

II. De werkwereld
Ha hier komen we op vruchtbare grond! In het tehuis/de thuis voor volwassenen met een verstandelijke beperking, waar ik tot voor kort werkte, is humor de dagelijkse suiker in de pap.

1. Twintig jaar na dato vertelt een bewoner nog steeds, hoe ik eens een bolleke wol naar haar gooide en riep "Vangen!" Een van dé grapjes van haar leven.

2. Als een bewoner een héle mooie tekening maakte, maakte ik er een spelletje van beduusd te zeggen "Maar M., dat is zò mooi, zò mooi, ik kan er niks aan doen, ik moét je nu een zoen geven!" en begon bij hem (of haar), ging heel de rij af, en kreeg een stralende glimlach.

3. Ze vonden het pràchtig als ik, na een ongewilde fout (iets vergeten bijv.), zei : "Oei! Nu gaat ge aan mijn oren trekken!" en met toegeknepen ogen naast hen ging staan. Er was er ene die dat dan ook elke keer deed, aan m'n oren trekken, heel zachtjes en breeduit lachend.

4. Ook als ik ongewild iets liet vallen, en dan zei "Oeioei Adelheid, als ge iets breekt moet ge het zélf opkuisen!", wat altijd tegen hen gezegd werd, en dat met veel mimiek en zuchtend deed, vonden ze komisch.

5. Ik wekte bewoners soms al zingend, de schlagers en Nederlandstalige liederen die ze zo graag hoorden, met eigen woorden erbij, met verwijzingen erin naar hun naam en naar het ontbijt, koffie en beleg, naar het weer buiten enz.
"Goeie morgen morgen, goeiedag, blij dat ik je weer ontmoeten mag, goeie dag, dag C. (haar naam), 'k heb de gordijnen al open gedaan!"
"Leve leve F. (zijn naam), leve leve de zon, 'k ben vandaag zo gelukkig, en ik weet wel waarom, 't is vandaag je verjaardag, lekkere koffie, lekker croissantje, staat voor je klaar."
"Door de wind, door de regen, dwars door alles heen, door de storm, kwam ik je hier tegen, ik zie... je grote teen!"
Véél effectiever dan gewoon zeggen dat het tijd is om op te staan!

6. En dan was er nog die ene bewoner, die dezelfde voornaam heeft als m'n huisgenoot. Hij vroeg elke avond, als ik hem onderstopte, een kruiske, want "zijn mamaatje deed dat vroeger ook", en soms kreeg ik na het kruiske plots een zoen. "Oeioei," zei ik dan, "wat zal X. thuis daarvan zeggen!" Pràchtig vond hij dat.

Met dank aan Nagolore die me tagde, aan Tijdtussendoor en Veerle die me door hun prachtige teksten herinneren aan een voor mij zeer vervullende periode, aan m'n huisgenoot (maar die heeft geen blog), en aan Zeezicht, Madame, Vandepotgerukte en zovele anderen waar ik kwinkslagen gelezen heb.
Wie heeft ook zin om grappende uitspraken te beschrijven : Tijdtussendoor? Veerle? De anderen hebben reeds... wie nog? Uitgebreide uitleg bij Madame! Ik laat jullie zelf kiezen, wie zin heeft, verras me!
:-)