"uitnodiging" om... Eerder noodzaak zou ik zeggen en ga je er niet positief mee om, dan zet je toch jezelf weer in de zak. Is niet pessimistisch bedoeld hoor A. Velen zeggen van mij ook dat ik een optimist ben, soms begin ik me echter wel eens af te vragen of het tegen wil en dank is.
Positief noch negatief, Lut, het is wat het is. Ook niet knap of zo, Veerle, je leert het zo te bekijken want anders heb je er zelf alleen maar last van zoals Lut terecht schrijft (en je dichte omgeving met jou). Kijk de Dagelijkse Gedachte van vandaag verwoordt het weer zo mooi :
"Ik heb het recht om te verdwalen. Zo kan ik worden wie ik ben." (Stef Bos)
Niks nieuws hoor Yvette, kijk maar eens op m'n (uitgebreid) profiel, sinds drie jaar ziek. "Alice in Illnessland" zo voel ik mij. Het land van willen en vaak niet kunnen. Door een spiegel gevallen door de ziekte, alles veranderd, ikzelf dezelfde gebleven én volledig veranderd, met grote ogen rondkijkend wat in dit land allemaal gebeurt want niks is nog voorspelbaar en de toekomst bestaat niet. Enfin je zal me wel begrijpen.
En dan kijk ik rond in dat grote universum dat zoveel schoonheid toont. En soms is er een oprisping van zwartgalligheid. Ook dat. Alles voelen, alles zien. Daarvoor heb ik nu de tijd ;-) en de goesting.
Uitnodiging is inderdaad het mooie woord ervoor. Zelfs wanneer men denkt geen keuze te hebben, heb je ze nog. Pakkende woorden die heel intens aankomen.
Wacht, Daniel, interessante vraag, ik ben aan 't nadenken (en van tegenwoordig gaat dat traag) - antwoord volgt. Ooit. Beloofd.
Ja Noa, daarvan ben ik al zeker. (voor mij.) Ook veel liefs!
Amor fati, Marius, mooi, de ene dag lukt dat, op andere momenten echter... 't Hoort erbij, dat het soms moeilijk is. Bij het leven hoort het, voor iedereen.
Daniel, 'k heb je een begin van antwoord geschreven, op je blog, http://melancholia.typepad.com/melancholia/2008/12/verzoening.html#comments en het denkproces gaat verder, waardoor ik ook je vraag beantwoord: onverdeeld geschenk? Nee natuurlijk niet onverdeeld, het is wat ik ervan mààk.
En niets is onverdeeld bij mij - tot ik de bron vind, misschien, ooit, waar zoveel mensen van spreken... De bron van de muziek van de ziel, zoals jij schrijft.
11 opmerkingen:
wat ben je bezig met ziekte Adelheid, er is toch niets aan de hand?
Ook al zit er veel waarheid in, ik vind het ontzettend knap dat je het zo positief kan bekijken.
"uitnodiging" om...
Eerder noodzaak zou ik zeggen en ga je er niet positief mee om, dan zet je toch jezelf weer in de zak.
Is niet pessimistisch bedoeld hoor A. Velen zeggen van mij ook dat ik een optimist ben, soms begin ik me echter wel eens af te vragen of het tegen wil en dank is.
Positief noch negatief, Lut, het is wat het is. Ook niet knap of zo, Veerle, je leert het zo te bekijken want anders heb je er zelf alleen maar last van zoals Lut terecht schrijft (en je dichte omgeving met jou). Kijk de Dagelijkse Gedachte van vandaag verwoordt het weer zo mooi :
"Ik heb het recht om te verdwalen. Zo kan ik worden wie ik ben." (Stef Bos)
Niks nieuws hoor Yvette, kijk maar eens op m'n (uitgebreid) profiel, sinds drie jaar ziek. "Alice in Illnessland" zo voel ik mij. Het land van willen en vaak niet kunnen. Door een spiegel gevallen door de ziekte, alles veranderd, ikzelf dezelfde gebleven én volledig veranderd, met grote ogen rondkijkend wat in dit land allemaal gebeurt want niks is nog voorspelbaar en de toekomst bestaat niet.
Enfin je zal me wel begrijpen.
En dan kijk ik rond in dat grote universum dat zoveel schoonheid toont. En soms is er een oprisping van zwartgalligheid. Ook dat. Alles voelen, alles zien. Daarvoor heb ik nu de tijd ;-) en de goesting.
Moed.
Was getekend
Thanks Vandepotgerukte.
'Amor fati' is de enige weg om er draaglijk in te staan. Het is noodzaak Adelheid, je leeft voornamelijk in de innerlijke, de vertraagde tijd.
Uitnodiging is inderdaad het mooie woord ervoor. Zelfs wanneer men denkt geen keuze te hebben, heb je ze nog.
Pakkende woorden die heel intens aankomen.
Liefs !
Noa
Zou ik zover mogen gaan te stellen dat een langdurige ziekte in se een geschenk is voor de zieke?
Wacht, Daniel, interessante vraag, ik ben aan 't nadenken (en van tegenwoordig gaat dat traag) - antwoord volgt. Ooit. Beloofd.
Ja Noa, daarvan ben ik al zeker. (voor mij.) Ook veel liefs!
Amor fati, Marius, mooi, de ene dag lukt dat, op andere momenten echter... 't Hoort erbij, dat het soms moeilijk is. Bij het leven hoort het, voor iedereen.
Daniel, 'k heb je een begin van antwoord geschreven, op je blog, http://melancholia.typepad.com/melancholia/2008/12/verzoening.html#comments en het denkproces gaat verder, waardoor ik ook je vraag beantwoord: onverdeeld geschenk? Nee natuurlijk niet onverdeeld, het is wat ik ervan mààk.
En niets is onverdeeld bij mij - tot ik de bron vind, misschien, ooit, waar zoveel mensen van spreken... De bron van de muziek van de ziel, zoals jij schrijft.
Een reactie posten