"Kleine waarheden kunnen we begrijpen, grote voelen we slechts aan" (Oscar van der Hallen)
en zo voel ik het!
Adelheid


29.10.08

Zo'n prachtige zonsopgang gezien zaterdag, onderweg door West-Vlaanderen, mistlinten, herfstbomen, een onaards licht, dat het bijna pijn deed



De diepe weemoed
die onontkoombaar opstijgt
bij grote schoonheid


8 opmerkingen:

Anoniem zei

Dat gevoel ken ik, iets kan zo mooi zijn dat het pijn doet.

Anoniem zei

De natuur kan mij ook zo raken, zo diep raken dat je het ook echt voelt...mooi wat je schrijft.

Anoniem zei

Vanmorgen onderweg naar mijn ouders
kon ik niet rijden én foto's nemen...
Jámmer!

Daniel Struyf zei

Een herfstige zonsopgang, dat is zoals een geboorte: pijnlijk mooi. Pijnlijk en mooi tegelijk.

Anoniem zei

Mooie dingen schrijf je.

Je noemt het zo mooi weemoed.
Vaak vind ik het grenzen aan verdriet. Misschien voortkomend uit heimwee

Anoniem zei

aaahh ja,
iets zó mooi zien dat het haast pijn doet, mmmm wat een genoegen is dat eigenlijk hé,:-)

adelheid zei

Pijn, verdriet, weemoed, spijt... Schoonheid, genoegen... 't Ligt dicht bij elkaar... De pijn die doet voelen dat deze ongelooflijke schoonheid uniek is, of dat ik er (nog) niet in slaag van elk moment de schoonheid te zien.

Anoniem zei

Et lux perpetua ...

uvi